Entree UWV

Ten oosten van het historische Centraal Station van de stad, met zijn fietsenkelder en het beeld van het Paard van Ome Loeks, strekt zich immers een langgerekt gebouw uit van gele baksteen, grenzend aan het centrale bussenplein van de stad. Aan dat gebouw, daterend uit de jaren tachtig van de vorige eeuw en eigendom van beleggingsmaatschappij CAIRN Real Estate, is eigenlijk maar één ding prettig: het heeft een colonnade waaronder je een droge looproute hebt onderweg naar de stad.

Uitkeringsinstantie UWV had al jaren haar kantoor in dat gebouw als één van de huurders. Achter de colonnade zitten verschillende bedrijfspanden, maar je ziet nauwelijks waar wat zit. Het zijn metalen vliesgevels met veel glas en een glazen deur, maar de ene ingang onderscheidde zich niet van de andere.

Bovendien had het gebouw van het UWV een bijzonder afschrikwekkende indeling voor de bezoekers. Die moesten namelijk nadat ze door het voordeurtje naar binnen waren gekomen, recht doorlopen door een gang met blinde muren en aan het einde daarvan rechts afslaan om daar de lift te nemen naar de verdieping met de UWV-balies. 

De glazen gevel is naar voren gelegd, maar niet zo ver dat de passanten niet meer onder de luifel zouden kunnen lopen. In de ruimte die zo ontstond werd een trap gebouwd op een constructie van kalkzandsteen. De trap zelf bestaan uit lichte, opgelegde betonelementen van een speciale kwaliteit.

De ingang in de vliesgevel werd naar links gelegd zodat iedereen meteen onderaan de trap binnenkomt. Omdat niet iedereen per se voor elkaar wil weten dat hij de uitkeringsinstantie bezoekt, is de trap wat versmald en zijn aan de zijkant bamboe plantenbakken met begroeiing geplaatst. Het geeft binnen een groene verrassing, voor blikken van buitenaf is de bezoeker enigszins beschut.

Het hout vlijt zich aan de buitenzijde om de buitenkant van de trap in een bocht om de nieuwe gevel heen. Het vormt zo een aangenaam ogend, gebogen object voor de bezoekers en passerende voetgangers en het verhult de ingang voor het wachtlokaal van de buschauffeurs, die juist niet opvallend hoeft te zijn. In het interieur bedekt het hout ook de muur aan de binnenzijde van de trap en vormt daar een tactiel element. Voor een duurzame en natuurlijke indruk is op de benedenverdieping tussen de latten mos aangebracht.